De impact van een miskraam!

Wist je dat 1 op 6 vrouwen ooit te maken krijgt met een miskraam en 1 op de 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam. Deze cijfers laten zien dat dit vaker voorkomt dan we denken, toch wordt er weinig tot niet over gepraat. Maar er is ook een keerzijde aan dit cijfer, hoewel er weinig over wordt gesproken, wordt het vaak als iets normaal geacht.

Bij een miskraam wordt de zwangerschap al in een vroeg stadium afgebroken, voor de 16de week. Vaak is de oorzaak een aanlegfout bij het embryo, het vruchtje is niet levensvatbaar dus wordt het afgestoten door het lichaam. Een logische verklaring, maar waarom is de impact bij een miskraam dan zo groot?

Het was nog onzichtbaar voor de buitenwereld, je voelde je kindje nog niet bewegen, het was nog maar een embryo, volgende keer beter. Zijn opmerkingen die ouders vaak te horen krijgen. Toch kan het verlies van een vroege zwangerschap blijvende littekens nalaten. De droom van een kindje, de uitgerekende datum, het kiezen van een naam en noem maar op. Het is niet omdat je je kindje niet in je armen hebt kunnen houden dat je je daarom geen mama of papa mag noemen. Het maakt daarom niet uit hoever je al in je zwangerschap was, voor jou was dit je kindje, je droom, jouw verlangen.

Niet alleen is het emotioneel een zwaar proces wat de ouders doormaken, ook lichamelijk zijn er al heel wat veranderingen bij het begin van een zwangerschap. De hormonen zijn dan al volop aan het werk om deze zwangerschap tot een goed einde te brengen. Als deze dan vroegtijdig wordt afgebroken, is je lichaam volledig in de war. Dat maakt het emotionele stuk nog eens extra moeilijk.

Voor jou en je partner start een rouwproces wat vaak niet zichtbaar is voor de omgeving. Het verdriet, de machteloosheid, de eenzaamheid die daar mee gepaard gaan maken het verwerken hiervan een stuk moeilijker. Het zien van andere zwangere vrouwen in je omgeving, kennissen die op dezelfde uitgerekende datum een kindje krijgen, mensen die vragen wanneer je met kinderen begint, deze situaties zijn zo confronterend dat deze vermeden worden. Hierdoor raak je in een vicieuze cirkel waar je moeilijk uitgeraakt. De vraag hoe een miskraam verwerken is daarom niet eenduidig, dit is voor iedereen anders. Ook de omgeving speelt een belangrijke rol bij dit verwerkingsproces.

De omgeving weet vaak niet hoe te reageren, voelen zich ongemakkelijk en proberen het gesprek uit de weg te gaan. Het proberen duidelijk te maken waar je nood aan hebt, is daarom niet altijd even gemakkelijk. Toch mogen we dit niet uit de weg gaan, wie weet kom je wel iemand tegen die begrip heeft en kunnen anderen er alleen maar uit leren. Door erover te praten kom je misschien met mensen in contact die hetzelfde hebben meegemaakt, dit brengt vaak rust en herkenning. Zij weten wat jullie hebben doorgemaakt en kunnen hun ervaringen met jou delen.